หายไปกับอารมณ์รวนๆ
หายไปกับหลายเรื่องที่รุมเร้า
ปัจจุบันเป็นเหมือนกล้องเจ๊ง
มัวๆ หม่นๆ off-focus
เป็นภาพเบลอที่ดูไม่มีรูปทรงแน่นอน
เลือนลาง ล่องลอย ...
อาการนี้เป็นข้ามปี กะว่าจะทิ้งมันไปกับปี 2009
แต่มันเป็นเหมือนโรคระบาดเรื้อรังที่ติดตัวมาซะงั้น -..-
หยิบดินสอ จ้องกระดาษเปล่า
วางดินสอ ปิดสมุด
หยิบกล้อง มองรอบๆตัว
วางกล้อง แล้วนอนกลางวัน
ทำแบบนี้มาหลายอาทิตย์แล้ว
เริ่มรู้สึกเบื่อตัวเองอย่างบอกไม่ถูก...
ความเซ็งซึมเข้าระบบทางเดินหายใจ -*-
มีหลายเรื่องที่อยากทำ อยากเริ่ม
แต่กลับนั่งคิดมากกว่าเริ่มต้นทำให้เป็นชิ้นเป็นอัน
อยากทำงาน... แต่เลือกมาก
อยากพัก... แต่ฟุ้งซ่าน
อยากเริ่ม... แต่ขี้เกียจ
สักแต่อยาก... แต่ไม่เคยลงมือทำ
แก้ไม่หาย oTL นิสัยเสียยยยย!!!
ก่อนที่ blog จะเน่าไปพร้อมเจ้าของ...
วันนี้แวะมาต้อนรับสมาชิกใหม่สู่ครอบครัวกล้อง
DSLR ตัวแรกในชีวิต น้อง Canon 450D
ขอบพระคุณหม่อมแม่และท่านขุนสำหรับของขวัญชิ้นนี้
ร้องขอมาหลายปี... ในที่สุด
ขอขอบคุณ หมีพูและซี
สำหรับคำแนะนำในการซื้อกล้องมา ณ ที่นี้ด้วย
หลงรักความลึกของ single lenses เข้าอย่างจัง
No comments:
Post a Comment