Different Altitude

I'm in a place where I once called home.
Now that I'm back here.
It somehow feels a little bit empty...

One once said 'home is in one's heart'.
If that's the case, my heart is empty.
I don't know where I belong.
I'm still looking for that 'missing' pieces.
Or am I looking for it in all the wrong places?? -..-








ถึงแล้วเมืองไทย
แต่ทำไมกลับรู้สึกว่ามัน "ว่างเปล่า" พิกล
เหมือนไม่ใช่บ้านอีกต่อไป
เหมือนไม่ใช่ความรู้สึกที่เฝ้าคอย -..-
เป็นอะไรกับชีวิต...
โล่งๆ โหวงๆ

เรียนจบก็เหมือนไม่จบ
สมองคิดหนักกว่าเดิมเป็นหลายร้อยเท่า
คำถามเวียนวน สับสน วุ่นวาย
"ต้องการอะไรจากชีวิตนี้"
"เป้าหมายในชีวิตคืออะไร"
"ที่ใดที่เหมาะสมกับความเป็นตัวตนของตัวเอง"
ย้ำคิด ย้ำทำ ย้ำมันอยู่นั่น... -..-

รู้สึกเหมือนเป็นปลาในน้ำใหม่
อาการช็อคทางอารมณ์และสมองยากจะเข้าใจ
การปรับตัวไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่หวังไว้
ตรงกันข้าม ยังไม่ทันจะเริ่มปรับตัว
ฉันก็อยากจะล้มเลิกความคิดนั้น
แล้วหนีไปไกลๆยังดินแดนที่ไม่มีมนุษย์ใดสิงอยู่
-..- แต่ก็ทำได้แค่ในจินตนาการ
ระบายออกมาเป็นภาพวาดบนกระดาษ
แต่ในความเป็นจริง...
ฉันยังคงต้องคิดหาเป้าหมายในชีวิตต่อไป
หางาน...
หาเงิน...
หาความฝัน...
หาแรงบันดาลใจ...
หา หา หา หา หา หา...








อยากจะปล่อยวาง
อยากจะปล่อยความเครียดไป
อยากจะค่อยๆลอยไปตามลม
อยาก... แต่ก็ทำได้แค่คิด
เพราะในโลกของความเป็นจริง
หากทำเช่นนั้น คงไม่มีวันไปรอดตลอดฝั่ง...





วะโฮ้ววว! ไปดูมาแล้ว Avatar!!
ลึกซึ้ง...ในความงามและความเหน็ดเหนื่อยของงาน graphic
ดูแล้วขนลุกเกรียว...
เฝ้ามองฉากทุกฉากอย่างตื่นตาตื่นใจ
เฝ้ามองทุกอากัปกิริยาของตัวละคร
มันช่าง... เป็นงานที่ยอดเยี่ยมจริงๆ
ดูไปน้ำตาไหลไป ... เอ่อนะ sensitive จนน่าถีบ

ดูแล้วก็พาลให้รู้สึกถึงความตระกละของมนุษย์
ที่สะท้อนให้เห็น ego ของคนเราที่มากจนน่าเกลียด
ทั้งๆที่ตัวเองเป็นฝ่ายบุกลุกโลกของคนอื่น
แต่กลับเรียกเจ้าของถิ่นนั้นว่า alien
-..- จริงอย่างว่า ...
มนุษย์คือสัตว์โลกที่สร้างและทำลายทุกอย่าง -..-

ขอปรบมือให้กับ Weta Workshop จากประเทศ New Zealand
กับผลงาน CG ยอดเยี่ยม! (ไม่ค่อยจะนำเสนอเลยฉัน 555)
คุ้มเงิน คุ้มเวลามาก
ขอให้ทำลายยอดคนดูของ new moon ด้วยเถิดดดดดด
(ใครที่เป็น fc ของ New Moon คงอยากจะคันปากกันยิบๆ ห้าๆๆ)




จบข่าว...